De akkervarkens zijn gisteren vertrokken. Ze hebben hun taak @ the Bluegrass Halfway House volbracht. In bijna zeven weken hebben ze een deel van ons erf afgeplagd. Maar dat niet alleen. Ze
hebben me een beetje laten zien wie ze zijn. Het was een feest om ze te leren kennen.
Varkens kende ik net als de meeste mensen met name van plaatjes van het journaal. Beesten die omwille van de kiloknaller klein in grote stallen wonen; een stal die wel eens in vlammen opgaat.
Varkens wiens staarten worden afgebrand, en met een lijf vol stress in het slachthuis worden gejaagd, om daar soms levend in stukken te worden gesneden. Dat was mijn beeld van het leven van een
varken.
Er is wat veranderd. Bijna zeven weken hoorden we hier namelijk knorgeluiden in verschillende variaties, soms gegil en tevreden gesmak. Een eigen taal. De varkens waren met z'n vieren; twee
mannetjes, twee vrouwtjes. Negen maanden oud. Twee soorten. Een team. Een uur voor zonsondergang nestelden ze zich dicht tegen elkaar, en s
morgens stonden ze meestal samen weer op. Als de zon scheen, legden ze soms direct het werk neer om te genieten. Ze lieten zich ook door ons graag aaien.
Water
De eerste dagen dat ze er waren hadden we een emmer staan met water, maar varkens vinden het leuk om te spelen. Ontdekten we. Dus de emmer ging om de haverklap om. Een dikke steen onderin hielp
niets. En ik zag een paar keer een van de varkens met de emmer in de bek ronddartelen. Daarop legden we een drinkbaksysteem aan. Dat werkte beter. Eén van de varkens vond het leuk om water uit de
slang te drinken, vooral tijdens de warme dagen van augustus. In ons pigs wellness resort stond hij danook vooraan als ik de tuinslang pakte.
Eten
Eten doen varkens samen, waarbij de grootste man de anderen zo rond het toetje wegjoeg. Hij zorgde niet alleen goed voor zichzelf. Hij werkte net zo mee als de rest, legde terrasjes aan voor
iedereen, en als iemand hun terrein op kwam stond hij vooraan om de visite te keuren. Andere soorten die ongevraagd over hun terrein liepen en niets kwamen brengen, werden door hem zonder letsel
in de voet gebeten. De katten keken uit waar ze liepen. Ook hield hij om de kudde te bewaken z'n oren open bij het slapen. Ze zorgen voor elkaar. Varkens zijn onmiskenbaar sociaal. Het zijn ook
sterke dieren, zag ik. Met hun neus groeven ze diepe kuilen in de grond. Menig strandganger zou jaloers zijn. Doe dat maar eens na met je mensenneus, dacht ik. Een varkensneus is ijzersterk en
gevoelig.
Slaapplek
Het bouwwerk dat Marcel in eerste instantie voor ze gebouwd had voldeed niet aan hun eisen. Ze lagen daarom eerst s nachts met z'n vieren onder het kippenhok, maar dat paste natuurlijk helemaal
niet. Daarop hebben ze na een paar nachten gezucht en geklaag, besloten om samen ergens anders te gaan liggen. En ze bouwden hun eigen slaapplek. Een kuil waar ze takken en ander materiaal uit de
tuin naartoe sleepten. De kuil deed me denken aan een heksenkring. Ik legde er wat stro bij, dat ze verwerkten in hun bed. Die overigens heel schoon was. Daar werd voor gezorgd. Twee weken
geleden heb ik met behulp van pallets en oude planken er een dakje op getimmerd. Tegen de regen. Ik zag ze slapen met hun snoet in het stro. Je gereedschap moet je goed verzorgen wil je lang en
gelukkig leven.
De varkens hebben geweldig goed werk geleverd, en ik heb ontzettend genoten van deze prachtige dieren. Het was een feest om even met hen te leven. Gisteren vertrokken ze met z'n vieren. Ze gingen
blij zonder de stress de wagen in. Ik heb ze uitgezwaaid, en daarna het lege nest opgeruimd en de nu zwarte grond wat vlak geharkt. Het was stil. Zo'n vreemde stilte, die je wel kent als je
thuiskomt van een begrafenis.
Maar er is geen reden tot treuren. De varkens wonen nu bij Roswinkel. Daar maken ze samen met een aantal soortgenoten deze winter een grote akker schoon. De aardappels zijn uit de grond. En om de
grond klaar te maken voor het volgende seizoen heeft de eigenaar van de grond dit jaar niet voor bestrijdingsmiddelen gekozen, zoals al jaren gebruikelijk in de landbouw, maar laat hij varkens de
grond schoonmaken. Hoera! Zo kan het ook. Boer straks blij, varkens blij, wij blij. Binnenkort gaan we maar us kijken in het hiernamaals. Ik ben benieuwd hoe het er uit ziet en of we 'onze'
varkens nog herkennen.
Meer over akkervarkens & landschapsbeheer: www.akkervarken.nl
