10. augustus 2023

Op het terras zitten twee mannen. De ene zit in een burn out, de ander is de coach. De man met de burn out krijgt levenslessen. De coach zegt hoe het zit. 'Het is heel simpel. Je kunt niet iedereen tevreden houden. Je moet soms nee zeggen. Je moet je grenzen aangeven. Weten wanneer je moet stoppen, anders gaan mensen je een poot uitdraaien, en krijg je stress en dat gaat in je lijf zitten. Ik had dat eerst niet door, maar toen ik zelf met een burn out kwam te zitten, toen voelde ik dat. Ineens....

07. augustus 2023

Ik moet maar us een lange wandeling maken vanavond. Even mijn gedachten naar de grond sturen. Ik loop het veld in. Hierachter. Geen mens te zien. Bijna iedereen in zuidoost Drenthe is nu op vakantie. En net als ik bijna bij het enige bankje ben, komt er een man aan fietsen. Hoe kan dat nou? denk ik. Er is in de hele omtrek geen mens te bekennen. Dat bankje was heel duidelijk voorbestemd voor mij alleen. Bovendien wil ik nu niet praten en helemaal niet luisteren. Ik grom wat. Maar goed, er...

14. juli 2023

Ik ben nog nooit zo kwaad geweest, maar als blikken konden doden lag mijn vader nu onder de zoden. Het was gisteravond, aan de keukentafel. 'Papa en mama gaan uit elkaar,' zei hij met enige gêne. Ik had het gezamelijk met jullie en haar willen bespreken hoe we bij elkaar zouden kunnen blijven, maar ze was me voor. We hebben ruzie gehad. Nu weet ik het niet meer.' Iedereen in de keuken viel stil. Mijn oudste zus zat rustig voor me en vroeg na enige tijd naar de oorzaak. Ze oogde zo kalm. Mijn...

09. juni 2023

Ik heb geen ego, zegt ze. Ik kijk op. Ze zit bij me in de klas. Schuinvoor me. Het is al even geleden, maar ik hoor haar weer. 'Ik heb geen ego' ze praat honderuit over wat ze allemaal kan. Wie ze nu al kent. Dat ze op een dag boven dit dorpse leven zal uitstijgen. Dat ze het gaat maken in de wereld. Op het schoolplein drommen de jongens om haar heen. Ze lacht elegant, knipoogt links en rechts. Ze wint iedereen om haar vingers. Ja zij gaat het maken, zij heeft geen ego. Ik kijk naar haar. Ik...

15. april 2023

Ze was een lichtje, dat brandde voor iedereen. Ze kon zichzelf in vuur in vlam zetten en warmte geven aan wie het maar nodig had. Tot op de dag dat ze jou zag. 'Ik hoef jouw licht niet!' hoorde ze. Vanuit het niets zag ze het donker waar ze tegenover stond. 'Hé donker, zullen we spelen,' zei ze. Maar het donker wilde niet spelen. 'Hé donker, kom us wat dichterbij dan kan ik je zien.' Maar het donker kwam niet dichterbij. Daarop besloot het lichtje in het donker te gaan. Ze ging dieper en...

12. april 2023

Pasen was geweest en vandaag zou Bart haar weer zien. Tamar was het weekend weggeweest, en Bart was voornemens haar te vragen hoe het was geweest. Wat ze gedaan had. Of ze had gelachen. Hij wilde eigenlijk weten of ze ook nog aan hem had gedacht, maar dat durfde hij niet te vragen. Hij had wel aan haar gedacht. Heel vaak. Ook als hij dingen dacht waar hij van zichzelf niet aan mocht denken. Bart reed naar zijn werk en op de parkeerplaats zag hij haar auto staan. Ze was er al. Hij bloosde en was...

07. april 2023

'Ik kom je rond 10.30 uur ophalen,' had hij gezegd. Zenuwachtig stond ze haar laatste spullen bij elkaar te rapen. Nee, ze was nog nooit in de Spaanse bergen geweest. Was het daar nu warm? Zou ze onderweg een kort rokje aandoen, of was dat te opzichtig? Ze trok toch maar haar zwarte spijkerbroek aan, en een wit t-shirt. Iets te doorschijnend. Hij zou haar tepels erdoor heen kunnen zien. Ze hadden elkaar al een paar maand niet meer gezien, en ze wist ook niet wat haar bezielde toen ze hem geappt...

05. april 2023

Ankum. 1,5 jaar geleden was ik ook in deze kerk. Dat was een bijzondere periode. Ik vloog uit de bocht en was tegelijkertijd thuis bij mezelf. Mijn schilderwerk kan het verhaal beter vertellen. Deze plek heeft iets bijzonders voor me. Toen en nu. De kerk torend boven het dorp uit. Er ligt een mooi grasveld achter, en verderop een oude boom. Dankbaar dat ik hier nu weer ben. Een bekende rust komt over me. Het is goed gekomen. De kerk is open. Ik ga naar binnen. De kerk is leeg. Wat een fijne...

03. april 2023

Sterf niet voordat ik ga laat mij eerst sterven van verlangen naar jou Blijf als de morgenwind waait Blijf als mijn dorst naar jou is gelest Sterf in mijn armen een kleine dood Zie hoe je mij droeg en de hemel ons verloste van de spijker die je door mijn hand sloeg

20. maart 2023

Afgelopen vrijdag zag ik Daniël Lohues in het theater. De lovende 5 sterrenrecensie in het Dagblad van het Noorden, schreeuwt het uit; ja we hebben hem op het podium gemist. Ik ook. Je wilt hem niet missen. Je wilt hem toe eigenen. Dat hij van mij is, van jouw provincie, van jouw streek, van jouw hart. Maar hij is het niet. Daniël wil voor muziek en vrij zijn, en is zo in mijn hart geslopen. En niet alleen in het mijne. Niemand ziet Daniël zoals hij is. Niemand ziet iemand zoals hij/zij is....