Ze had hem maar eens opgezocht op zijn kamer in de stad. Zo'n
oud herenhuis met een hoog plafond, lange gordijnen en overal troep. Ze had zich er direct thuis gevoeld. Het was ook als de dag van gister, toen ze zelf nog in de stad had gewoond. 'Je woont
hier leuk.' zei ze toen hij haar had binnen gelaten. 'Uh ja, zei hij, 'mijn ouders hebben deze kamer voor me geregeld. En m'n huisgenoten zijn heel okay. Ze vinden het geen probleem als ik tot
diep in de nacht gitaar zit te spelen.' Ze zag een oude Martin staan, die hij van zijn eerste geld had gekocht. 'Mag ik er even op spelen?' zei ze. Hij knikte terwijl hij naast haar op het bed
ging zitten. Oef. Een nummer van Don Williams. Toevallig een die hij ook
graag luisterde en speelde. Nu zat dat lied aan haar verkleefd, vreesde hij. Zulke dingen wist je gewoon. Toen ze klaar was met zingen, zei hij voorzichtig dat hij haar stem mooi vond en het lied
gaaf. Hij vond het altijd lastig om iets aardigs te zeggen. 'Dank je.' zei ze.
Wat ongemakkelijk zaten ze op zijn bed. O ja, dacht ze, een jonge vent. Ik zal hem wat instructies geven. Ze krabte op haar rug en zei: 'Ik heb wat jeuk op mn rug, ik kan er net niet bij.' Hij slikte. Nu moest hij ook nog aan haar zitten. Nou toe maar. En terwijl hij wat ongemakkelijk aan haar zat, draaide ze zich naar hem toe. 'Kom us hier.' zei ze zacht. En voordat hij het in de gaten had lagen ze te tongen. Verdorie wat werd hij hier geil van.
Dat hij pas 18 was en zij 50 jaar? Fok het leeftijdsverschil. Er was geen houden aan. En hij moest op de rem om niet spontaan klaar te komen. Ze zag het. Zijn ogen waren al aan het draaien op het moment dat ze hun benen in elkaar verstrengeld raakten. Dit ging te snel. Ze stopte met zoenen en ging weer rechtop zitten.
'Heb je peuken?' vroeg ze. Hij kwam ook omhoog en wees wat beduusd naar de tafel. Daar lag nog wat tabak. Als ze maar niet zag dat hij daar ook zijn rukmagazine had liggen. Vergeten weg te leggen. Ze was zijn moeder niet, wat maakte het ook uit. Hij ging wat van haar los. En terwijl ze een sigaretje voor hem draaide, zei ze. 'Ben je bang?' Hij bloosde. Hij wist niet of hij dit wel wilde. Hij was in elk geval nog nooit zo verlegen geweest. Normaliter wist hij dat met drank wel te verbloemen, maar het was nu midden op de dag. En de gin was afgelopen weekend net opgegaan. De lege fles stond nog op tafel. Een zucht. Hij zei maar even niks. De opwinding zakte wat.
Ze gaf hem zijn sigaret die ze voor had gedraaid, en zij liep naar de keuken voor een bak thee. Hij nam een slok koffie en stak zijn sigaret aan. Had hij nog condooms in huis? Wat wilde hij? En wilde zij alles? Hij wilde haar natuurlijk niet zwanger maken of iets ergers oplopen. En als hij hem nou maar smooth omkreeg. Hij had zo zitten hannesen met die griet laatst. Dat moest nu echt beter gaan. Hij keek naar zijn gitaar. Ja daar nieuwe snaren opzetten ging hem veel makkelijker af. Werd hij ook nooit zenuwachtig van.
Ze deed haar rokje goed, en liep terug met een kop thee in de hand. Ze bleef wat wijfelend in de deuropening staan. Hoofd wat scheef tegen de deurpost. 'Zijn je huisgenoten ook thuis?' Hij keek naar haar, en zag hoe ze met haar vingers bij d'r mond op haar lip beet. Die benen. Die lippen. Die blik. Hij kon geen kant meer op.
Nee, die waren er niet. En hij wist niet of hij daar blij om moest wezen. Hij wist wel dat het nu moest gebeuren. Nee zeggen had hij altijd al lastig gevonden.
Ze zag hem wegtrekken. Ze moest hem maar op sleeptouw nemen, anders stond ze over vijf minuten weer buiten of kneep hij er tussenuit. 'Masseer me maar even,' zei ze rustig toen ze weer naast hem ging zitten. Dat was fijn. Ze pakte zijn hand en vertelde hem wat ze prettig vond. 'Raak me aan. En daar en daar moet je wezen. Huid. Handen. Buik. Rustig aan.' Hij volgde de aanwijzingen op. Bleef weg van haar vulva. Ontspande wat. Wat was haar huid zacht.
Hij ging in haar op. Ze kwam klaar. Een paar keer. Als in golven. En hij hoefde er eigenlijk niks voor te doen. Heel anders dan met die maagden waar hij het doorgaans op gemunt had. Althans, in gedachten. Het spel duurde voor zijn gevoel ook uren. Dit had hij nog nooit meegemaakt. Nooit eerder zich zo gevoeld of over gehoord van zijn kameraden. Hij had alles er uitgebruld. Wat een oerkracht. Dit moest liefde zijn. Vuur. En dat op de maandagmiddag.
Ze keek naar hem terwijl hij naast haar was geploft. Hij had het mooi lang vol gehouden. Heel anders dan de mannen van haar eigen leeftijd. Die zaten vaak toch te twijfelen over zichzelf. Onzeker. Bang voor relaties. Gedoe. Verplichtingen. Liever alleen. Dat soort argumenten. Ze had van hem genoten. Voor een keer.
Hij was van de kaart en vreesde nu dat hij verliefd op haar zou worden. Dat moest hij zien te voorkomen. Maar hoe voorkom je zoiets? Hij was ook zo'n dromer. Zij had hem zojuist betoverd. Hij kroop tegen haar aan alsof ze zijn moeder was. Het was zo fijn om een vrouw tegen zich aan te voelen. Hij wilde nooit meer zonder, en hij bedacht zich dat hij een mooi lied voor haar zou schrijven. Dan zou ze hem zeker blijven opzoeken.
Even later stond ze op en zei ze: 'Het was leuk met je, maar ik kom niet weer en het is beter dat niemand hiervan weet.' Hij knikte als een verloren zoon en zegde toe dat niemand er ooit achter zou komen.