Hey Herke,
hoe is het met je? We hebben elkaar al een paar jaar niet gesproken, maar de laatste dagen moest ik steeds aan je denken. Het was alsof ik je stem hoorde, en ik dacht ik moet je even wat laten weten. Ik wilde je namelijk bedanken voor die opmerking die je maakte toen we afscheid namen in de gevangenis. Jij de dominee, en ik als je collega pastor. Allebei niet zo in de Heer, vormden wij het christelijke bolwerk. 'Ga je eigen seksualiteit maar eens onderzoeken Sil. Dat moet je doen als je geestelijk verzorger bent.' zei je. Ach misschien weet je het zelf niet meer. Ik begreep je opmerking toen niet zo goed, maar inmiddels zijn we een paar jaar verder en wilde ik je zeggen hoe dat zinnetje de afgelopen dagen door mijn kop spookte. Met je stem erbij. Ik wilde je even laten weten dat het klaar is. De cirkel is rond. Ik weet niet of het zo is, maar zo voelt het nu. Het boek is geschreven. Ik wil en moet weer verder.
Je gaf me bij ons afscheid ook een film mee, Adam's Apples. Een geweldige film over een man die in zijn rol als dominee zijn eigen ellendige jeugd denkt te kunnen maskeren, maar daar keihard op gewezen wordt. Heel gaaf. Ik heb regelmatig aan die film teruggedacht, en aan de motieven waarom ik en andere mensen dit malle vak kiezen.
Ik was afgelopen week mn CV aan het opkalefateren omdat ik nieuwe wegen aan het inslaan ben en haalde mijn stagetijd er uit. Gut. De gevangenis van Hoogeveen. Ik weet nog hoe ik de eerste dagen onder de indruk was van alle sloten. Hekken. Dichte deuren. Sleutelbossen. En heel veel grijs beton. Ik herinner je bijzondere werkrelatie met Ruud. En wat ik toen ook zo gaaf vond hoe jij met muziek de jongens wist te bereiken en hoe. Je had gitaren geregeld in de tijd dat daar nog potjes voor waren, en ik kon aan den lijve ervaren hoe jij met hen wist te praten. 'Sommige jongens hebben de woorden niet, maar geef ze een gitaar en ze vertellen wat ze willen zeggen. Ook al kunnen ze nauwelijks een akkoord spelen.' Je stuurde me naar mannen die een week eerder een gitaar in hun cel hadden gekregen en ik kon zien en horen wat het met hen deed.' Dat vergeet ik niet meer.
'Herke is een goeie gast.' hoorde ik de mannen vaak zeggen. Je wist ze te bereiken. Je sleepte me tijdens m'n stage mee het muziekhok in en we maakten met een paar mannen muziek. Wat een energie! Je stak steeds het vuur weer aan. Bij iedereen. Met je relaxte lach en je rustige nonchalante uitstraling. Je liet me zien hoe belangrijk het is voor mensen, die het gevoel hebben dat de wereld tegen ze is of dat ze ongewenst zijn, in hen te geloven. Het lijkt een eeuwigheid geleden.
Begin juli zat ik nog Redemption Song te zingen, hier tegen de boom. Toen popte je ook op in mijn gedachten. Jij bracht Bob Marley ook terug in mijn leven. Muziek waar ik veel naar luisterde toen ik 15 jaar ofzo was. 'Marley is de profeet voor deze jongens.' Ja echt geweldig hoe jij de cultuur van Suriname, waar je een tijd had gewerkt je eigen had gemaakt. En hoe je als blanke nederlandse man ook in de gevangenis door de surinaamse mannen op handen werd gedragen. Ik moest ook nog denken hoe we samen toen ik je collega geworden was een dienst organiseerden samen met de imam, voor alle mannen. En hoe geweldig de sfeer was. Hoeveel nationaliteiten en ideeën over religie zat daar bij mekaar. Zoiets kon alleen maar binnen de muren hè?!
Hey Herke, wat een boel herinneringen komen er zo schrijvend boven man. Geweldig! Ik realiseer me nu dat je ook meer invloed op me gehad dan ik de afgelopen jaren in de gaten heb gehad. Bedankt voor je wijze woorden, dat ene zinnetje, en je vertrouwen. Bedankt voor je wie je was, en dat je er was....
.... want vanmorgen kwam me ter ore dat je begin juli bent overleden. Ik kon het niet laten je toch even te schrijven. Wat een goeie gast was jij, ook voor mij. Bedankt man. De mooie herinneringen, je woorden en vertrouwen neem ik in gedachten met me mee.