Op het terras zitten twee mannen. De ene zit in een burn out, de ander is de coach. De man met de burn out krijgt levenslessen. De coach zegt hoe het zit.
'Het is heel simpel. Je kunt niet iedereen tevreden houden. Je moet soms nee zeggen. Je moet je grenzen aangeven. Weten wanneer je moet stoppen, anders gaan mensen je een poot uitdraaien, en krijg je stress en dat gaat in je lijf zitten. Ik had dat eerst niet door, maar toen ik zelf met een burn out kwam te zitten, toen voelde ik dat. Ineens. Ik had nergens meer zin in.
Ik heb het daarna goed gemaakt met mezelf. Nu heb ik een leuk huis. Een leuke nieuwe vriendin. Ik heb een eigen zaak als coach. Ik ben weer helemaal op mijn plekkie.' De man met de burnout knikt begrijpend. Ik zie hem denken. Ja daar wil ik ook wel heen. De coach ziet dat. Uiteraard.
'Heb je al nagedacht over wie je energie kosten en van welk contact je energie krijgt? Denk er maar eens over na. Kijk, ik kwam er namelijk zelf achter dat ik moe werd van mijn schoonmoeder. Dus dat doe ik nu anders. Je moet het eerst zien hè? Jij kunt ook komen waar ik nu ben, dat gaat jou ook lukken beste kerel! Ga us naar de sportschool. Luister naar je innerlijke zelf.'
De man met de burn out knikt nogmaals. Hij zit er wat kromgebogen bij. De coach staat op en zegt: 'Dus dan zien we elkaar over twee weken weer hè? Je was toch accoord met mijn tarief hè?' De man knikt nogmaals. 'Fijne vent, dat ben je,' zegt de coach, terwijl zijn autosleutels van de tafel pakt en de man een hand geeft. Die knikt, en zegt: 'dank voor je levenslessen.'
De coach knikt, 'ja joh graag gedaan. Voor jou altijd.' terwijl hij nog even zwaait. De man met de burnout blijft vertwijfeld achter en zucht. De rekening is nog niet betaald.