Er zit een scheur in mijn hart, en die zit er al zolang ik weet. Het is aangeboren of ging naar binnen toen ik de rits niet dicht deed
Die scheur heelt langzaam of misschien ook helemaal niet. Je moet denk ik wat geluk hebben met wie je in het leven ziet
Soms kreunt de scheur. Dan trekt de wond weer open. Dan toont het ongrijpbare gemis zich weer. Dan vindt mijn hoofd een oorzaak, maar mijn heimwee doet dan heus niet minder zeer
Dan zit ik weer met mijn ongerijmd verdriet
De tijd verdrijven lukt me dan ook niet
Dus blijf ik dan maar even zitten
huilend op een steen
tot mijn tranen op zijn
Straks dans ik weer door het leven heen