Ter Nagedachtenis

 

 

Marco Koops is overleden. Marco was een vriend en hielp ook mee bij de muziekevenementjes die we hier @ the Bluegrass Halfway House organiseerden. Marco werd 51 jaar. 

 

 

Ik had hem al regelmatig in Dalen zien rijden op zijn brommer. Of zijn hondje zien uitlaten in de straat. Het was op een repetitiemiddag van de gelegenheidsband van huisarts Knels Lameris die met een eigen CD en optredens afscheid nam, toen ik met Marco aan de praat raakte. Hij speelde mee in die band, en ik praatte de boel in het theater aan mekaar. We spraken natuurlijk over muziek. Zo kende hij Townes van Zandt, en dat vond ik gaaf. Zo groot is de kans dat je in hetzelfde dorpje iemand treft die weet waar je het over hebt niet. Enfin, daarna spraken we elkaar vaker. Vaak over muziek maar ook over zijn werk als begeleider. Hij had een groot hart. Bij de supermarkt kwamen we elkaar rond etenstijd ook geregeld tegen. Dan kwam hij vaak toevallig net aanrijden als ik de winkel uitstapte.  Zo zei hij in februari nog tegen me: 'Komkommers zijn een grapje van God.' nadat ik vertelde dat ik een kas aan het bouwen was. Aan die opmerking heb ik afgelopen jaar nog vaak gedacht. 

 

Thuis was Marco ook veel bezig met muziek, ook met het bouwen van electrische gitaren. En de laatste tijd jongde het flink aan. Op mijn vraag of hij tevreden was over het geluid schreef hij 'klinkt fantastisch; van zoet gevoiced tot 'bek als een viswijf ' dankzij het mooie Limba hout en de goede elementen 😎.' Hij heeft me vaak verteld over zijn tuintje em hoe biodivers zijn postzegel was. Hoeveel soorten vogels er kwamen, en welke. De plantjes die er groeiden en wat de woningcooperatie van zo'n wilde tuin vond... 

 

Op een dag een paar jaar terug vroeg ik hem of hij wilde helpen met Snarenpluk. Dat wilde hij wel. Maar geen druk. Nee, geen druk. Marco was een kwetsbare man en een fijne gast. In een groep een stille genieter. En Marco heeft hier op het erf achter de schermen bij Snarenpluk veel werk verzet. Zo zie ik hem nog lopen met pallets op zijn schouder. Hij was erg attent naar mij en wilde alles wel voor me doen, overal wel mee helpen, bracht me geregeld bloemen en zaadjes van allerlei aard uit eigen kweek voor me mee. 

 

Hij was er bij met vuurtje kijken en hij was er bij concerten ook graag. We appten geregeld over de dingen die misliepen, de dieren die we misten en het kleine geluk. Als we elkaar zagen maakte hij me dikwijls aan het lachen met zijn opmerkingen over onze cultuur en zijn nedersaksische teksten. 'The River' is zo'n zeiklied, dus daar moet dan toch iets leuks van te maken zijn.... Ik kom hier uit Poppenhare, en ik werk net als mien pa op de Novilon.' ofzo. Hij was er nog mee aan het knooien. Voor zijn band Barley Wine, waar hij gitarist was. Hij kon het mooi brengen. Ik zou het later nog wel een keer horen. Als ik eens naar een optreden zou komen, want dat wilde hij zo graag.... 

 

Ik heb hem nooit gezegd dat ik van hem houd, maar dat deed ik. Marco is overleden in zijn slaap. Hij werd 51 jaar. Ik ben verdrietig en ga hem missen. 

 

 

 

📷 Jan Lenting

ps 

Op de website van Metal Front Coevorden staat een mooie In Memoriam.